Dinsdag zat ik wat rond te surfen op het internet. Ik ging even naar facebook en toen zag ik iets staan. Een verhaal over Zach Sobiech. Hij was een jongen die een passa had voor muziek. Op zijn 14e kreeg hij te horen dat hij terminale kanker had. Hij kreeg nog maximaal een jaar. Een paar dagen gelden is hij dan overleden. Hij is 18 jaar oud geworden. Ouder dus dan verwacht. Zach heeft altijd al van muziek gehouden, en hij had een wens. Een wens om liedjes te schrijven en te zingen. Muzikant zijn dus. Toen hij te horen kreeg dat hij dood ging wist hij het zeker. Hij wilde liedjes schrijven. En hij begon. Ondanks dat hij niet wist of hij het liedje af kon krijgen. Dat liedje is dus clouds. Ik ben er erg van onder de indruk. Niet zo zeer omdat het supergoed is ofzo. Ik vind het wel goed, maar daar gaat het niet om. De tekst raakte me, en zijn verhaal ook. Vandaag deel ik dus mijn inspiratiebron van dit moment. Veel luisterplezier...
Ik vind het echt een supermooi lied. Er is ook nog een video van, maar ik vind de lyrics niet zo verstaanbaar. Dus dit vind ik duidelijker.
Ook heeft zach een soort kleine documentaire. Hij duurt 22 minuten en ik snap het als jullie hem niet helemaal willen afkijken of als jullie hem te lang vinden. Maar de mensen in deze documentaire zeggen echt goede en zinvolle dingen. Ik vind het erg mooi.
Vandaag dus een emotionele blogpost. Maar hij heeft in zijn korte leven veel moois gebracht. En hij heeft zijn droom kunnen laten uitkomen. Ik vind het erg knap van Zach. En dat vinden een heleboel andere mensen ook. Bij de reacties onder deze video en de vorige zie je ook echt veel supermooie berichten. Of mensen die hem vrede wensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten